Лепель: на падпісную кампанію ўплывае як эканамічны, так і чалавечы фактар

Мы сустрэліся з начальнікам раённага вузла паштовай сувязі Пятром Жарнасекам, каб абмеркаваць шляхі актывізацыі падпіскі на раённую газету ў сённяшніх эканамічных рэаліях.

— Пётр Васільевіч, як праходзіць гэтая падпісная кампанія?

 — Даволі актыўна, аб чым сведчаць лічбы. Вось свежыя даныя па вобласці. У нашым раёне ў сярэднім падпісалася ўжо 10,4 працэнта мінулагодніх падпісчыкаў, у той час у сярэднім па вобласці гэты паказчык складае 7,7 працэнта. Абганяюць нас толькі буйныя гарады – Наваполацк, Віцебск, Полацк.

— Тэмпы тэмпамі, аднак дзесяць з невялікім працэнта – у цэлым паказчык мізерны. А часу не так шмат засталося.

(На момант нашай размовы мінуў першы тыдзень снежня.)

— Практыка паказвае, што пік падпіскі прыходзіцца на другую палову месяца, калі пачынаюць выплачваць пенсіі і зарплаты.

— Асабліва хвалюе стан падпіскі ў тых рэгіёнах, якія абслугоўвае перасоўная пошта. Зразумела, падпіска там прымаецца. Але хто менавіта займаецца агітацыйнай кампаніяй аддаленых вёсках?

 — Паштальёны. Яны не носяць туды газеты. Але ж па-ранейшаму збіраюць камунальныя выплаты. Адначасова і агітуюць за падпіску, і прымаюць яе. Ведаеце, пытанне па тых рэгіёнах гэтак востра якраз і не стаіць. Зараз у нас шмат дзе ў сельскай мясцовасці пошта дастаўляецца менавіта такім чынам. І ўзровень падпіскі вёска ў цэлым трымае. Вазьміце, напрыклад, лядненскі рэгіён, там нават дабавілася «раёнкі» на сорак экзэмпляраў у мінулым месяцы.

— А ёсць вёскі, якія «ў мінусе»?

 — Ёсць. Напрыклад, Чэрцы і бліжэйшыя да іх. Хаця там пошту разносіць паштальён. Будзем аператыўна высвятляць прычыны і рабіць высновы. Увогуле, я вам скажу, вялікую ролю адыгрывае «чалавечы фактар», гэта датычыць і сельскай мясцовасці, горада.

— Пра горад хацелася б пагаварыць падрабязней, але найперш – пра буйныя сельскія населеныя пункты Заслонава і Бароўку, якія больш вядомыя як ваенныя гарадкі. Такая колькасць насельніцтва і – лічаныя падпісчыкі. Як вы думаеце, чаму? Вось дзе рэзервовыя магчымасці для падвышэння тыражу.

— Чаму? Па розных прычынах. Аснову гэтых населеных пунктаў складаюць ваеннаслужачыя. Між тым. У вайсковых часцях больш надаюць увагі падпісцы на ведамасныя выданні. Што да грамадзянскага насельніцтва, то яно ў асноўным працуе ў такой буйной арганізацыі, як КУП «Бароўка». І тут таксама ёсць праблемы. Напрыклад, калі раней там быў грамадскі распаўсюджвальнік Анжаліка Туркова, то зараз такая адзінка не існуе.

 — Тым больш, што газета ні ў якім разе не абмінае ўвагай і тых жа ваеннаслужачых. Існуе нават вялікі праект «Заслонаўскі гарнізон», дзе мы дэталёва асвятляем жыццё воінскіх часцей. Ды і камунальныя службы абсалютна не па-за ўвагаю журналістаў. А зараз хацелася б пагаварыць пра горад. Вось мы кажам, што вызначальны фактар падзення тыражу перыядычных выданняў – эканамічнае становішча. Чаму?

 — Ёсць і эканамічныя прычыны, і не ўсё ў горадзе так гладка. Напрыклад, дэбіторская запазычанасць шэрага ўстаноў і арганізацый не дазваляе нам плённа з імі супрацоўнічаць. Мяркуйце самі. Аддзел адукацыі, спорту і турызму запазычыў у нас за падпіску спачатку больш як сорак два мільёны, а пасля і яшчэ семдзесят восем мільёнаў рублёў. Дваццаць пяць мільёнаў завінавацілася райбальніца, амаль сем мільёнаў – электрамеханічны завод, пяць трыста – «Будаўнік». І гэты спіс можна працягваць.

— У мінулай з вамі гутарцы мы закраналі тэму грамадскіх распаўсюджвальнікаў. І вы называлі лепшых…

 — Па рабоце грамадскага распаўсюджвальніка ўжо адразу бачна карціна падпіскі на прадпрыемстве і ў арганізацыі. Я нездарма казаў пра «чалавечы фактар». І ў нашай абойме шмат сумленных, актыўных людзей, якія працуюць на падпісной кампаніі. Гэта і паштальёны, і іншыя работнікі сувязі, і грамадскія актывісты. Узяць, напрыклад, маладую, ініцыятыўную, адказную Вікторыю Красковіч з КУП ЖКГ «Лепель». У арганізацыі каля ста пяцідзесяці падпісчыкаў «Лепельскага краю», і лік іх не змяншаецца.

— Хацелася б закрануць і прадпрымальніцкі аспект. Вядома, у індывідуальных прадпрымальнікаў свой клопат і свае фінансавыя праблемы. Аднак, што казаць, на сённяшні дзень гэта не самая бедная катэгорыя насельніцтва. І сярод прадпрымальнікаў шмат нашых патэнцыйных падпісчыкаў. Кажу так, бо апошнім часам і сам праводзіў агітацыйную кампанію на рынку. Многія проста ўдзячны, калі ім выпісваеш газету. Кажуць, самі б не дабраліся да пошты, часу няма. А што пошта? Чаму б ёй не дабрацца да рынку?

 — Заўвагу прымаю. Мажліва тут ёсць патэнцыял. Прадпрымальнікі прыходзяць з працы пасля абеду, і да кожнага з іх, магчыма, паштальёны і не дабраліся. Накіруем іх на рынак.

Уладзімір МІХНО.