Среди первых кавалеров трудовых наград есть и уроженцы Лепельщины

На пачатку 1930-х гадоў у Савецкім Саюзе шырока разгарнуўся стаханаўскі рух. Для маральнага заахвочвання працаўнікоў шэрага галін народнай гаспадаркі былі ўведзены ўзнагароды за працоўныя подзвігі. У лістападзе 1935 года быў заснаваны ордэн “Знак Пашаны”, а ў снежні 1938 года — медалі “За працоўныя заслугі” і “За працоўную доблесць”.
Сярод першых кавалераў працоўных узнагарод ёсць і ўраджэнцы Лепельшчыны. На вялікі жаль, прозвішчы гэтых людзей у цяперашні час амаль забытыя. Пакуль цяжка сказаць, хто з іх стаяў самым першым у кагорце працоўных ардэнаносцаў Лепельшчыны. Спадзяюся, што з цягам часу гэта стане вядома.
Скупыя радкі, змешчаныя пра іх у перыядычным друку, захоўваюць не так ужо і шмат інфармацыі, ва ўсякім разе, недастаткова, каб скласці поўную біяграфію гэтых людзей. Аднак і тое, што стала магчымым адшукаць, чырвонымі ніткамі кладзецца ў прадзіва гісторыі нашага краю, гэтыя людзі заслугоўваюць памяці і пашаны.
У другой палове 1935-га года, ці ў пачатку 1936-га, ордэнам “Знак Пашаны” была ўзнагароджана тэхнарук Каменскага льнозавода, стаханаўка Аляксандра Іванаўна Савельева. Не намнога больш вядома яшчэ пра аднаго кавалера гэтай узнагароды. У 1939 годзе ў Маскве з рук усесаюзнага старасты Міхаіла Калініна ордэн атрымала працаўніца калгаса “Ляхавічы” Ляхаўскага сельсавета Матруна Харытонаўна Марцінкевіч. Жанчына выбіралася дэпутатам па Амосаўскай выбарчай акрузе.
У 1939 годзе працаўніцы калгаса імя Кагановіча Сушанскага сельсавета былі адзначаны працоўнымі медалямі. Звеннявая Марыя Віктараўна Варошка, якая нарадзілася ў 1894 годзе на адным з хутароў каля вёскі Макараўшчына, узнагароджана медалём “За працоўную доблесць”. Звеннявая Марыя Мікалаеўна Таран атрымала медаль “За працоўную адзнаку”, якая па статуце была ніжэй за медаль “За працоўную доблесць”.
Валерый ТУХТА.